است زيرا در آيه ديگر فرمود:

((وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ)) آن گاه كه تناثر نجوم شود. ستارگان به هم بريزند. مگر اينكه بگويى اوّل نورش ميرود آن گاه بهم ميريزند.

((وَ إِذَا الْجِبالُ سُيِّرَتْ)) آن گاه كه كوه‌ها از روى زمين روان گردند پس غبار و گرد پراكنده و آب نمايى شوند.

((وَ إِذَا الْعِشارُ)) و آن گاه كه شتران ده ماهه آبستن. و نيز بعد از آنكه بچه خود را زائيدند. عشار گفته ميشوند و آنها گرانقدرترين مال نزد عربند( (عُطِّلَتْ)) يعنى حمل و بچّه خود را بدون شبان و شتربان رها كنند و بگفته جبائى و محكى از ابن عمرو عشار ابرهاى معطّل هستند، كه نميبارند ازهرى گويد: من در لغت اين معنى را از عشار نميشناسم.

((وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ)) آن گاه كه حيوانات وحشى جمع ميشوند تا قصاص بعضى كه بر ديگرى شاخى زده و يا صدمه‌اى وارد نموده گرفته شود و خداوند سبحان وحوش و حيوانات را در آخرت محشور كند تا اينكه بآنچه استحقاق دارند از عوض بر دردهايى كه در دنيا بآنها رسيده برسند و داد بعضى از برخى ديگر گرفته شود پس در آن وقت بآنها خواهد رسيد آنچه از عوض‌ها استحقاق دارند.

پس آنكه ميگويد: عوض هميشگى است ميگويد آن حيوان براى هميشه در نعمت باقى خواهد بود. و آنكه ميگويد: مستحقّ عوض ميشود. بطور انقطاع.

و بعضى از ايشان گويند: خداوند از باب تفضّل عوض را ادامه دهد بآنها تا اينكه غمّى بانقطاع آن عوض بر معوّض وارد شود. و بعضى از آنها