((إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا)) مجاهد و قتاده گويند: يعنى (نزد ما بندهاى گران و بزرگى است در آخرت كه هرگز جدا نميشود از گردن و دست و پاى گنهكاران و مشركين) و بعضى گفته. يعنى غلها و زنجيرها.

((وَ جَحِيماً)) و آن ناميست از نامهاى جهنّم و برخى گفته‌اند. يعنى آتش عظيمى كه بآتش كم جهيم گفته نميشود.

((وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ)) ابن عبّاس گويد: يعنى خار دارى كه گلو را بگيرد كه نه پائين ميرود و نه بيرون ميآيد. و بعضى گفته‌اند: غذايى كه براى سختى و درشتى گلو را ميگيرد و ناراحت ميكند. و بعضى هم گفته‌اند: مراد زقّوم، و ضريع دوزخ است. حمران بن اعين از عبد اللَّه بن عمر روايت كرده، كه پيامبر 6 شنيد كه قرآن خوانى اين آيه را قرائت ميكرد پس آن حضرت فرياد زد و افتاد.

((وَ عَذاباً أَلِيماً)) يعنى عقاب دردناك. آن گاه خداوند سبحان توضيح داد كه چه وقت خواهد بود فرمود:( (يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ)) يعنى روزى كه زمين بشدّت ميلرزد( (وَ الْجِبالُ)) يعنى كوه‌ها هم نيز با آن ميلرزد و كسانى را