حسن گويد: پاك است از هر پليدى و ناپاكى. و بعضى گفته‌اند: پاك است از هر شك و شبهه و تناقضى.( (بِأَيْدِي سَفَرَةٍ)) ابن عبّاس و مجاهد گويند يعنى نويسندگانى از فرشتگان.

و بعضى گفته‌اند: سفيران وحى بين خداى تعالى و بين رسولان او از سفاره و قتاده گويد: ايشان قاريان قرآنند كه آن را نوشته و ميخوانند فضيل بن يسار از حضرت صادق 7 روايت كرده كه فرمودند حافظ قرآنى كه عامل بآن باشد با فرشتگان نويسنده‌گان قرآن بزرگواران نيكوكارانند.

سپس خداوند ايشان را ستود و گفت‌( (كِرامٍ)) بزرگوارند بر پروردگارشان‌( (بَرَرَةٍ)) مطيعانند.

و بعضى گفته‌اند: بزرگوار از گناهند كه خود را از گناه بلند و دور ميدارند بر ره يعنى صالحين پرهيزكارانند. و مقاتل گويد: قرآن از لوح محفوظ نازل بآسمان دنيا شد شب قدر بنويسنده‌گانى از فرشتگان. آن گاه جبرئيل آن را نازل به پيامبر 6 نمود. سپس خداوند سبحان ياد كرد تكذيب كننده‌گان قرآن را و فرمود( (قُتِلَ الْإِنْسانُ)) مجاهد گويد: يعنى معذّب و ملعون باد انسان و آن اشاره بهر كافر و ناسپاسى است.

ضحّاك گويد: و آن اميّة بن خلف (از سران قريش) است. و بعضى گفته‌اند: آن عتبة بن ابى لهب است كه گفت من كافر به پروردگار نجم و ستاره‌ام وقتى كه فرود آمد( (ما أَكْفَرَهُ)) يعنى چه اندازه كفر او سخت و چه اندازه گمراهى او آشكار است. و اين تعجّب و شگفتى از اوست مثل اينكه گفته تعجّب كنيد از او و از كفرش با بسيارى شواهد و ادلّه بر توحيد و ايمان (باز ايمان نميآورد) مقاتل و كلبى گويند: ما استفهاميّة است. يعنى چه چيز او را كافر نمود و موجب كفر