ميگردد. خداوند تعالى سوگند ياد كرده باين چيزهايى كه تعداد نمود و بعضى گفته‌اند: تقديرش اينست. و ربّ النازعات و پروردگار فرشتگان كه جان كفّار را ميگيرند و آنچه بعد از آن ذكر نموده و اين ترك ظاهر است بدون دليل و امام باقر و امام صادق 8 فرمودند: كه براى خداى تعالى است كه بآنچه ميخواهد از خلقش سوگند بخورد و نيست براى خلق او كه سوگند ياد كنند مگر باو و دليل در اين اينست كه خداوند سبحان سوگند ميخورد بخلقش براى تنبيه بر موردى كه در آن اعتبار و عبرت است و براى اينكه قسم دلالت ميكند بر بزرگى شأن آنچه قسم باو خورده شده و جواب قسم محذوف است. پس مثل اينكه خداوند سبحان قسم خورده پس فرموده سوگند باين چيزها كه هر آينه بر انگيخته خواهيد شد و محاسبه خواهيد گرديد( (يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ)) روزى كه صيحه ميزند صيحه زننده‌اى بشدّت يعنى دميدن و نفخه اوّلى كه ميميرند در آن جميع خلايق.

و الرّاجفة: صيحه بزرگى است كه در آن تردد و اضطراب است مانند رعد وقتى كه ميخواهد به بارد( (تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ)) يعنى نفخه و دميدن دوّم كه در پى نفخه اوّل ميآيد و آن همان نفخه‌اى است كه مردم با آن بر انگيخته و مبعوث ميشوند و آن مثل قول اوست كه فرمود: و دميده شد در صور پس هر كه در آسمان و هر كه در زمين بود فرياد كشيد مگر آنكه را خدا خواهد سپس دميده شود در آن بار ديگر پس در اين هنگام است كه ايشان بر خاسته و