نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 26 صفحه : 178
آرزوها و ايدههاست.
((عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ))
بالاى آنها لباس سندس بهشتى است.
كسى كه عالى را ظرف و بمعناى فوق قرار داده. پس آن بمنزله گفته تو
است كه بگويى فوقهم ثياب سندس. و كسى كه آن را حال قرار داده پس به منزلهى قول تو
است كه مىگويى يعلوهم ثياب سندس. در حالى كه عاليست ايشان را لباس سندس. و آن
لباسهاى نازك و نرم است كه ميپوشند.
از حضرت صادق 7 روايت شده كه در معناى آن فرمود بالاى
لباسشان آن را ميپوشند( (خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ)) و آن لباس درشت و مقصود درشتى در رشته نيست بلكه درشتى و غلظت در
بافته و ارزش است.
ابن عبّاس گويد: آيا نميبينى اين مرد را كه بر اوست لباس و آنچه
بالاى آن پوشيده برتر و گرانقدرتر است( (وَ حُلُّوا
أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ)) نقره شفّاف كه داخلش از خارج ديده ميشود
چنانچه از بلور ديده ميشود و آن برتر از درّ و ياقوت است و آنها از طلا و نقره
بالاترند پس اين نقره بالاتر و بهتر از طلا است و نقره و طلا در دنيا بهاء و قيمت
چيزهاست.
و بعضى گفتهاند: آنها گاهى خود را با طلا زينت ميكنند و گاهى با
نقره تا اينكه جمع كنند زينتهاى خوب را چنانچه خداوند تعالى فرمود( (يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ))[1] آراسته ميشوند در بهشت بدستبندهايى از طلا