را براى خلوصشان تا اينكه رغبت پيدا كند در انفاق و اطعام خالصانه هر كس كه بخواهد و مقصودشان اينست كه ما باين اطعام مطالبه تلافى و جبران در اين دنيا نميكنيم و انتظار و توقّع سپاس گويى شما را هم نزد مردم نداريم بلكه ما براى خدا اطعام نموده‌ايم.

((إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً)) يعنى عذاب روزى كه‌( (عَبُوساً)) يعنى روز سختى كه چهره‌ها در آن گرفته و زشت ميشود. آن روز توصيف بعبوس كرده، براى سختى و شدّتى كه در آن روز هست و اين مانند يوم صائم و ليل قائم است.

ابن عبّاس گويد: كافر در آن روز چنان گرفته و عبوس ميشود كه جارى ميشود از ميان دو چشمش عرقى مانند قطران مس آب شده از شدّت حرارت.

((قَمْطَرِيراً)) ابى عبيده و مبرّد گويند: يعنى دشوار و سخت. حسن گويد: سبحان اللَّه چه قدر نامش شديد است و آن از اسمش سخت‌تر است قتاده گويد: قمطرير آنست كه چهره‌ها را ترس و پيشانيها و ميان ديده‌ها را از شدّت ناراحتى قبض ميكند.