دليل:

ابو على طبرسى (صاحب تفسير) گويد: آنكه سلاسلا و قواريرا در وصل و وقف صرف كرده دليلش دو چيز است‌[1] ابو الحسن اخفش گفته شنيديم ما از عرب كسى كه اينطور صرف ميكرد و صرف ميكرد تمام چيزهايى كه غير منصرف بود. گويد و اين لغت شعراء است زيرا ايشان ناچار شدند به صرف مالا ينصرف در شعر. پس آن را منصرف كردند و زبانشان بر اين مطلب جريان يافت. و احتمال دادند اين را در شعر بجهت اينكه شعر محتمل زياد هست چنانچه محتمل نقيصه است. پس احتمال دادند زيادى تنوين را (2) اينكه اين جمع‌ها شباهت به آحاد و واحدها دارد زيرا گفتند صواحبات يوسف (در حالى كه فقط زليخا بوده) پس چون جمع شد جمع آحاد منصرفه قرار دادند در حكم آن. پس آن را صرف كردند.

ابو الحسن اخفش گويد: و بسيارى از عرب موالى را مواليات (1) و فرزدق شاعر انشاد نموده و گفته:

پس هنگامى كه بزرگان يزيد را ديدند مى‌بينى تو ايشان را كه سرها بزير افكنده و چشمها را فرو بسته‌اند پس اين (سلاسل و قوارير) مثل جمع نواكس است. و كسى كه بدون تنوين و الف قرائت كرده. پس او قرار داده آن را مانند

[1] كسايى در كتاب اتّحاف و غير او از كوفيّين گفته‌اند: كه بعضى از اعراب تمام ما لا ينصرف را صرف ميكنند مگر افعل التّفضيل و در تمام قرآنها اتّفاق كرده‌اند بر نوشتن سلاسلا و كانت قواريرا بالف ولى در قوارير من فضّة اختلاف كرده بعضى با الف و برخى بدون الف ثبت كرده‌اند.( شعرايى)