ديگر) و نيز آنان كه حيض نشدند (امّا در سنّى هستند كه مقتضى حيضست) پس عدّه ايشان سه ماهست و زنان باردار عدّه ايشان اينست كه بار خويش را بگذارند (بزايند) و هر كه از (مخالفت حكم) خدا بپرهيزد براى او در كار دشوارش آسانى قرار دهد.

(5) اينكه (گفته شد) حكم خداست كه آن را بسوى شما فرستاده و هر كه از (انتقام) خدا بپرهيزد گناهان او را بپوشد و پاداش وى بزرگ سازد.

قرائت:

حفص از عاصم قرائت كرده (بالغ) بدون تنوين (امره) را بجرّ بنا بر اضافه بالغ باو و ديگران (بالغ) با تنوين و (امره) را بنصب و در شواذ داود ابن هند ان اللَّه بالغ با تنوين (و امره) با رفع خوانده.

از ابن عبّاس و ابىّ بن كعب و جابر بن عبد اللَّه و علىّ بن الحسين و زيد بن على و جعفر بن محمّد 8 است (فطلقوهنّ فى قبل عدّ- تهنّ) روايت شده است.

ابو على گويد: قول خدا بالغ امره بتنوين بالغ و نصب امره بنا بر اينست كه بزودى امر خود را برساند در آنچه اراده ميكند آن را درباره شما پس اين گونه قرائت مطابق اصل است و حكايت حال. و كسى كه اضافه كرده (و بالغ امره) خوانده تنوين را حذف كرده براى تخفيف و معنى معناى ثبات تنوين است، مثل (عارض ممطرنا) و امّا قول آنكه (فى قبل عدّتهنّ) پس آن تفسير قرائت مشهور است فطلقوهن لعدتهن يعنى در موقع عدّه آنها و مانند آنست قول خدا( لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها) يعنى در موقع وقت آن و كسى كه (بالغٌ امرُهُ) خوانده پس معنى چنين است: امر او رساننده آنست كه‌