نيست مگر طاعت او دنبال فرمود آن را بوعيد كسى كه مرتكب معصيت و گناه او شده و فرمود:

(وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‌) و كسى كه مخالفت امر او در توحيد نمايد و مرتكب كفر و گناهان شود.

(فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها أَبَداً) پس البتّه براى او آتش دوزخ است كه براى هميشه در آن مخلّد باشد بجهت كيفرشان بر كفر و معصيت.

(حَتَّى إِذا رَأَوْا) تا آن گاه كه ديدند در آخرت‌( ما يُوعَدُونَ‌) آنچه به او وعده شده بودند از عقاب در دنيا و بگفته بعضى آن عذاب ناچاريست.

(فَسَيَعْلَمُونَ‌) پس بزودى ميدانند در اين موقع‌( مَنْ أَضْعَفُ ناصِراً وَ أَقَلُّ عَدَداً) كيست از جهت ناصر و يار ناتوانتر و كمترين سپاه باشد از جهت عدد مشركين هستند يا مؤمنين.

و بعضى گفته‌اند: آيا لشگر خدا ناتوانترند يا معبود مشركان. و البتّه گفت:( مَنْ أَضْعَفُ ناصِراً) در حالى كه در آخرت ناصرى براى آنها نيست، اين در پاسخ كسى است كه خيال كرده اگر آخرتى باشد. پس ناصر و ياور ايشان قوى‌تر و بيشتر است. و در اين مطلب دلالت بر اين است كه مقصود بقول خدا( وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‌) كسى كه عصيان خدا و رسول كند كفّار هستند كه افتخار بر پيغمبر 6 ميكردند بكثرت جماعتشان و پيغمبر را بكمى عدد و پيروان معرّفى مينمودند. پس خداوند سبحان بيان كرد كه امر به زودى منعكس خواهد شد بر ايشان.

((قُلْ)) بگو اى محمّد( إِنْ أَدْرِي‌) يعنى من نميدانم‌( أَ قَرِيبٌ ما تُوعَدُونَ‌) آيا آنچه بآن وعده شده‌ايد نزديك است از عذاب‌( أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَداً)