(يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ‌) خداوند ايشان را توصيف بضعف، و جزع نموده يعنى هر صدا و فريادى را كه ميشنوند پندارند بر آنها واقع خواهد شد، يعنى ميپندارند كه صيحه كشنده آنها و از ترس و بيم گمان ميكنند كه آنها مقصود و مرادند، و اين مانند اينست كه در ارتش و لشگر منادى ندا كند يا كسى برفيقش فرياد زند يا حيوانى رم كرده و فرار كند و يا گمشده‌اى را اعلان كنند.

و بعضى گفته‌اند: يعنى وقتى فريادى بشنوند گمان ميكنند كه آيه‌اى درباره آنها و كشف حالشان نازل شده چون خود ميشناختند كه در سينه هايشان تقلّب و خيانت است و براى همين گفته شده (المريب خائف) آدم مشكوك و متقلّب ترسناك است، پس خداوند سبحان از عداوت آنها خبر داده و فرموده.

((هُمُ الْعَدُوُّ)) در حقيقه دشمن تو و مؤمنين ميباشند.

((فَاحْذَرْهُمْ)) پس احتياط و دورى كن از ايشان به اينكه آنها را بر سرّ و راز خود آگاه كنى.

(قاتَلَهُمُ اللَّهُ‌) يعنى: خدا ايشان را ذليل و لعنت كند، و بعضى گفته‌اند: كه آن نفرين بر هلاكت ايشانست بعلّت اينكه هر كسى را كه خدا بكشد او مقتول و هر كسى را غالب شود پس او مغلوب است‌( أَنَّى يُؤْفَكُونَ‌) ابو مسلم گويد: يعنى چگونه با بسيارى دلائل از حق منصرف ميشوند و روى ميگردانند، و اين توبيخ و سرزنش و سركوبى است و استفهام نيست.

و بعضى گفته‌اند يعنى چگونه دروغ ميگويند (از افك بمعناى كذب و دروغ است).