پس اين آيه نازل شد.

و نيز از حسن روايت شده كه مساجد نماز است و آن مخصوص خدا است و مقصود اينست كه عبادت را براى خدا خالص كنيد و اقرار بتوحيد و يكتايى او آوريد و براى غير خدا در نمازتان نصيبى و حظّى قرار ندهيد.

(وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ‌) و آنكه هنگامى كه بنده خاص خدا حضرت محمّد 6 ميايستاد( يَدْعُوهُ‌) كه خدا را بقول خودش لا اله الا اللَّه خوانده و مردم را بسوى او دعوت ميكرد و قرآن ميخواند( كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً) ابن عبّاس و ضحّاك گويند. يعنى بعضى از جنّيان سوار بر ديگران شده و ازدحام ميكردند براى حرصى كه بشنيدن قرآن داشتند.

سعيد بن جبير گويد: اين از گفته جنّ است به قومشان هنگامى كه بسوى آنها برگشتند و مقصودشان اين بود كه اصحاب پيغمبر 6 براى شنيدن قرآن ازدحام ميكردند. و دوست ميداشتند هر يك از آنها از رفيقش به پيغمبر 6 نزديكتر باشد. پس بعضى بر ديگرى سوار ميشدند.

و بعضى گفته‌اند: اين از جمله آن چيزيست كه خدا به پيغمبرش وحى نمود از حرص جنّيان براى شنيدن قرآن.

قتاده و حسن گويند: يعنى وقتى پيغمبر 6 قريش را بتوحيد دعوت كرد نزديك بود جمعيّت بسيارى مزاحم آن حضرت شوند تا او را از دعوت توحيد و تبليغ رسالت بازدارند و خداوند امتناع نمود و او را يارى كرد و پيروز نمود بر هر- كس كه قصد او ميكرد. و بنا بر اين. اوّل كلام خواهد بود.

(قُلْ إِنَّما أَدْعُوا رَبِّي وَ لا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً) بگو البتّه من ميخوانم پروردگارم را بوحدانيت و يكتايى و هيچكس را شريك او قرار نميدهم.