با صفاتش بشناسد( فَلا يَخافُ‌) تقديرش اينست. پس البتّه او نميترسد.

((بَخْساً)) يعنى نقصانى را در آنچه او از ثواب مستحقّ است‌( وَ لا رَهَقاً) يعنى و نميترسد لحاق ظلم و فرو گرفتن مكروهى را. و مثل اينكه گفته است.

نميترسد نقصان كم و نه زيادى را از ثواب براى اينكه پاداش و ثواب او فراوان است بنا بر تمامترين اجرى كه ممكن باشد.

ابن عبّاس و حسن و قتاده و ابن زيد گويند. يعنى نميترسد نقصانى از حسناتش و نه زيادى در گناهان و كيفرش. براى اينكه نقصان و رهق دشمنى است. و اين حكايت از قوّه ايمان جنّ و درستى ايمانشان ميكند سپس گفتند:

(وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ‌) و آنكه برخى از ما مسلمانانى هستند كه وقتى خداوند سبحان ايشان را امر نمود تسليم او شدند و امتثال كردند اوامر او را.

(وَ مِنَّا الْقاسِطُونَ‌) و اينكه بعضى از ما از طريق و راه حقّ عدول كردند( فَمَنْ أَسْلَمَ‌) پس كسى كه اسلام آورد بآنچه خدا امرش نموده.

(فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً) پس آن گروه توجّه برشد و صلاح نموده، و التماس صواب و هدايت نموده و بحقّ رسيده‌اند و آنها نيستند مانند مشركين كه هوا و خواسته‌هاى نفسانى و شيطانى آنها را خوانده و از راه هدايت منحرف و خارج شدند.

(وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ‌) آنهايى كه از راه دين و راه حقّ عدول كردند( (فَكانُوا)) پس آنها بودند در علم و حكمت خدا.

(لِجَهَنَّمَ حَطَباً) كه در آن جهنّم افكنده ميشوند پس ايشان را ميسوزاند چنانچه آتش هيزم را ميسوزاند يا معنايش اينست كه ايشان براى دوزخ هيزم هستند كه با ايشان دوزخ افروخته ميشود چنانچه آتش با هيزم افروخته و