(فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا) واگذار آنها را كه در باطلشان فرو روند.

(وَ يَلْعَبُوا) و بازى كنند. پس البتّه وبال اين بخود آنها برميگردد.

(حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ‌) يعنى روز قيامت‌( يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ‌) روزى كه از قبورشان بيرون ميآيند( (سِراعاً)) يعنى با سرعت براى شدت راندن ايشان.

(كَأَنَّهُمْ إِلى‌ نُصُبٍ يُوفِضُونَ‌) جبائى و ابى مسلم گويند. يعنى گويا ايشان كوشش و شتاب ميكنند بسوى پرچمى كه برايشان زده شده و بگفته ابن عبّاس و قتاده. گويا ايشان بسوى بت‌هايشان سعى ميكنند كه بآنها تقرّب جويند.( خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ‌) يعنى خوار و سرشكسته‌اند از هول آن روز نميتوانند نگاه كنند.

(تَرْهَقُهُمْ‌) خوارى آنها را فرو ميگيرد.

(ذلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي‌) اين همان روزيست كه توصيف شد.

(كانُوا يُوعَدُونَ‌) در دنيا دار تكليف آن را وعده ميداند و آنها آن را باور نكرده و انكار ميكردند اكنون در اين حال آن را مشاهده ميكنند.