(فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ) يعنى قيامت قيام كرد.

(وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ) يعنى پاره‌اى از آسمان از قسمت ديگر شكافته شد( فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ) يعنى در آن روز سخت ناتوان و سست است به شكستن اساس و پايه آن.

و بعضى گفته‌اند: كه آسمان بعد از صلابت و سختيش منشق و شكافته، پاره پاره ميشود پس در سستى مانند پشم ميشود.

(وَ الْمَلَكُ عَلى‌ أَرْجائِها) حسن و قتاده گويند. يعنى بر اطراف و نواحى آن. و ملك ناميست كه به يكى و جمع گفته ميشود. و آسمان مكان فرشتگانست. پس هر گاه آسمان سست شد فرشتگان در اطراف آن قرار ميگيرند.

و بعضى گفته‌اند: كه فرشتگان در اين روز در كناره‌هاى آسمان منتظر هستند كه درباره اهل آتش چه امر ميشود از سوق دادن و راندن ايشان به سوى آتش. و در اهل بهشت (چه دستورى ميرسد از درود و اكرام كردن ايشان در بهشت).

(وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ‌) و برميدارد عرش پروردگارت را بالاى ايشان. يعنى بالاى خلايق.

((يَوْمَئِذٍ)) يعنى روز قيامت.

((ثَمانِيَةٌ)) ابن زيد گويد: هشت نفر از فرشتگان. و اين مطلب از پيغمبر 6 روايت شده كه ايشان در امروز چهار نفرند پس هر گاه روز قيامت شد آنها را تأييد كند بچهار نفر ديگر، پس هشت نفر ميشوند ابن عبّاس گويد: هشت صف از فرشتگان كه عدد آنها را نميداند مگر