نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 25 صفحه : 271
(فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ)
يعنى قيامت قيام كرد.
(وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ) يعنى پارهاى از
آسمان از قسمت ديگر شكافته شد( فَهِيَ يَوْمَئِذٍ
واهِيَةٌ) يعنى در آن روز سخت ناتوان و سست است به شكستن اساس و پايه آن.
و بعضى گفتهاند: كه آسمان بعد از صلابت و سختيش منشق و شكافته، پاره
پاره ميشود پس در سستى مانند پشم ميشود.
(وَ الْمَلَكُ عَلى أَرْجائِها)
حسن و قتاده گويند. يعنى بر اطراف و نواحى آن. و ملك ناميست كه به يكى و جمع گفته
ميشود. و آسمان مكان فرشتگانست. پس هر گاه آسمان سست شد فرشتگان در اطراف آن قرار
ميگيرند.
و بعضى گفتهاند: كه فرشتگان در اين روز در كنارههاى آسمان منتظر
هستند كه درباره اهل آتش چه امر ميشود از سوق دادن و راندن ايشان به سوى آتش. و در
اهل بهشت (چه دستورى ميرسد از درود و اكرام كردن ايشان در بهشت).
(وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ) و
برميدارد عرش پروردگارت را بالاى ايشان. يعنى بالاى خلايق.
((يَوْمَئِذٍ)) يعنى روز قيامت.
((ثَمانِيَةٌ)) ابن زيد گويد: هشت نفر از
فرشتگان. و اين مطلب از پيغمبر 6 روايت شده كه ايشان در
امروز چهار نفرند پس هر گاه روز قيامت شد آنها را تأييد كند بچهار نفر ديگر، پس
هشت نفر ميشوند ابن عبّاس گويد: هشت صف از فرشتگان كه عدد آنها را نميداند مگر
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 25 صفحه : 271