را خواست.

(حَمَلْناكُمْ فِي الْجارِيَةِ) ابن عبّاس و ابن زيد گويند: يعنى پدران شما را در كشتى سوار نموديم.

(لِنَجْعَلَها لَكُمْ تَذْكِرَةً) يعنى هر آينه اين كارى را كه ما كرديم از غرق كردن قوم نوح و نجات افرادى كه سوار كرديم. عبرت براى شما قرار داديم و اندرزى كه بسبب آن ياد كنيد نعمتهاى خداى تعالى را و شكر او را بر آن نعمتها بجا آوريد و درباره آن انديشه كنيد پس بشناسيد كمال قدرت و حكمت او را.

(تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ) ابن عبّاس و قتاده گويند: يعنى حفظ كند آن را گوشهاى نگهدار ما آنچه كه از نزد خدا آمده است.

قتاده گويد: يعنى گوش شنوايى كه قابل باشد آنچه شنيده است فرّاء گويد: براى اينكه هر گوشى آن را حفظ كند پس موعظه‌اى براى، هر كس كه بعد ميآيد باشد.

طبرى باسنادش از مكحول روايت كرد، كه وقتى اين آيه نازل شد پيغمبر 6 فرمود بار خدايا آن را گوش على 7 قرار بده. سپس على 7 فرمود: نشنيدم از رسول خدا 6 چيزى را كه فراموش كنم يا فراموش كرده باشم.

و نيز باسنادش از عكرمه از بريده اسلمى روايت كرده كه رسول خدا 6 بعلى 7 فرمود: اى على بدرستى كه خداى تعالى مرا امر كرده كه تو را نزديك نمايم و دور نسازم و اينكه تو را تعليم نمايم و بياموزم و حفظ نمايى و شايسته است بر خداى تعالى اينكه تو را حافظ قرار دهد پس نازل شد.( وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ).