پوسيده‌اند.

قتاده گويد: يعنى ريشه درخت خرماى پوسيده افتاده.

سدى گويد: خاويه يعنى فارغ و تو خالى.

و بعضى گفته‌اند: خاويه يعنى ساقط مانند قولش در سوره قمر( أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ).

(فَهَلْ تَرى‌ لَهُمْ مِنْ باقِيَةٍ) پس آيا مى‌بينى براى ايشان كه نفسى باقى باشد.

و بعضى گفته‌اند: از بقاء و باقيه بمعنى مصدر مانند عافيه و طاغيه است. و مقصود اينكه آيا مى‌بينى براى ايشان از بقيّه آنها. يعنى هيچكس از آنها باقى نمانده.

(وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ‌) و آمد فرعون و كسانى كه جلوتر از او كه معناى آن گذشت.

(وَ الْمُؤْتَفِكاتُ‌) يعنى قتاده گويد: يعنى و آمد اهل دهاتى كه (به واسطه زلزله وارونه شدند) و آنها دهات قوم لوط بودند. اراده نموده از ايشان امّتها و جمعيّتهايى كه مرتكب شدند.

((بِالْخاطِئَةِ)) يعنى بخطاهايى كه شرك و كفر باشد ارتكاب نمودند پس خاطئه مصدر است مثل خطاء و خطيئه.

و بعضى گفته‌اند: يعنى بكارهايى كه خطا بوده است مقصود خود خطاها و لغزشهاست.

(فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ‌) پس عصيان ورزيدند پيغمبر پروردگارشان را در آنچه ايشان را امر نمود.