قرائت ابى و جاء فرعون و من معه آمده. و اين تقويت ميكند و من قبله: براى اينكه قبل چون پهلوى چيزى از چيزهايى كه از آن تخلّف نكند و آنهم پيرو او شده و محفوف باو گردد.

و دليل آنكه. و من قبله خوانده اينست كه معناى آن و از جلوتر آن از امّتهاى كه كافر شدند چنان كه او كافر شد.

شرح لغات:

الحاقّة: ابن انبارى گويد: الحاقّة يعنى واجبه حقّ. يعنى وجب يحقّ حقّا و حقوقا پس او حاق است.

فرّاء گويد: عرب ميگويد چون حقّ را شناختى كجا ميگريزى و الحقه، و الحاقه بيك معنى است.

و بعضى گفته‌اند: قيامت را الحاقه ناميده‌اند براى اينكه كفّار از قولشان برميگردند. حاققته فحقّقته مانند خاصمته فخصمته است.

و قيامت را قارعه ناميده‌اند بجهت اينكه كوبيده ميشود دلهاى بندگان بسبب ترس تا اينكه مؤمنان بمحلّ امن ميرسند.

دريت الشّى‌ء دراية و درية بمعناى علمته دانستم آن را و ادريته يعنى اعلمته آگاهانيدم او را.

الطاغيه: طغيان مصدر مثل عافيه است.

الصرصر: باد سخت پر صداست.

الحسوم: پى در پى از حسم الدّاء قطع كردن درد بنهادن داغ بر آن گرفته شده. پس مثل اينكه متواليا و مرتبا شرّ و بدى بر سر ايشان باريده تا ايشان را مستأصل و بيچاره نموده است.