(لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ) هنگامى كه قرآن را شنيدند.

(وَ يَقُولُونَ‌) و ميگويند با اين وصف.

(إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ‌) يعنى عقلش مغلوب است با اينكه علم دارند بعقار و سنگينى و فراوانى عقل او، اين را از روى دشمنى و تكذيب كردن او مى گويند.

((وَ ما هُوَ)) يعنى: و او نيست قرآن.

((إِلَّا ذِكْرٌ)) مگر شرفى.

((لِلْعالَمِينَ)) براى عالميان تا اينكه قيامت قيام كند.

و بعضى گفته‌اند: يعنى و نيست محمد 6 مگر شرفى براى خلق هنگامى كه ايشان را هدايت كرد بسوى صلاح و ايشان را از گمراهى نجات داد وقتى كه نسبت جنون باو دادند و او را توصيف كردند بچيزى كه در او نبود، و بعضى گفته‌اند: مقصود از ذكر اينست كه او آنها را متذكّر و متوجه بامر آخرتشان ميكند از ثواب و عقاب و وعده و وعيد.

حسن گويد: دواء زخم چشم خواندن اين آيه است:

(وَ إِنْ يَكادُ الَّذِينَ كَفَرُوا ...) تا آخر آيه.