مى‌اندازند، آنهايى كه تجسّس ميكنند و ميكوشند تا لغزش‌هايى نسبت بمردم پاك دامن بزنند.

(فَسَتُبْصِرُ وَ يُبْصِرُونَ‌) يعنى: بزودى ميبينى اى محمد و مى‌بينند آنهايى كه نسبت جنون و ديوانگى بتو دادند.

(بِأَيِّكُمُ الْمَفْتُونُ‌) كدام يك آنان ديوانه‌اند كه مفتون و آزمايش بجنون شده‌اند شما يا آنها.

و بعضى گفته‌اند: بايّكم الفتنة، و آن جنونست، مقصودش اينست كه ايشان موقع عذاب ميفهمند كه آنها جنون داشتند كه تكذيب تو نموده و دينت را نپذيرفته‌اند، نه تو.

و بعضى گفته‌اند: يعنى پس بزودى ميدانى و آنها هم خواهند دانست كه در كدام دو دسته مجنونيست كه شيطان او را فريفته است: سپس خبر داد خداى سبحان كه او عالم بدو گروه است، پس فرمود:

(إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ‌) البته پروردگار تو داناتر است بكسى كه گمراه شده از راه حق و عدول از آن نموده و از رفتن در آن راه تجاوز كرده است.

(وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ‌) و او داناتر است براه يافتگان بسوى او كه عمل بموجب هدايتشان ميكنند، پس مجازات ميشوند هر دسته بآنچه مستحق و شايسته آنند.

(ابو على طبرسى مفسّر گرامى) گويد: خبر داد ما را سيد ابو الحمد مهدى بن نزار حسينى قائنى رحمة اللَّه عليه گويد: حديث كرد ما را حاكم ابو القاسم عبيد اللَّه بن عبد اللَّه حسكانى گويد حديث كرد ما را ابو عبد اللَّه‌