شيطان كه ايشان را مغرور ميكند به اينكه عذاب بر ايشان نازل نميشود.

و بعضى گفته‌اند: يعنى نيستند ايشان مگر در امرى كه حقيقت ندارد از پرستش بت‌ها خيال ميكنند كه بت‌ها و معبودهاى دروغى آنها فايده برايشان دارد و حال آنكه امر بخلاف آنست.

(أَمَّنْ هذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ‌) آيا آن كس كيست كه شما را روزى دهد اگر خداى بخشنده روزى خويش را بازگيرد يعنى كيست آنكه شما را روزى دهد اگر خدايى كه رازق شماست اسباب روزى را از شما باز دارد و مقصود بارانست در اينجا.

(بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ) بلكه در وادى عناد و نفرت فرو رفته‌اند، يعنى نيستند كه عبرت بگيرند و نگاه كنند بلكه گردن كشيده و در عناد مستمرّ گشته و در سركشى و نفرتشان از حقّ و دوريشان از ايمان تجاوز از حدّ نمودند براى اينكه براى مشركان موانع بسيارى بود از پرستش بتها و ايشان باين سبب داخل در معصيت ميشدند. پس حقيقة در عنادشان فرو ميرفتند. فرّاء گويد:

(أَمَّنْ هذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ‌). معرّفى كردن حجّت است خدا شناخت آن را لازم كرده است. پس شناختند و بآن حجّت اقرار كردند و جوابى به آن حجّت ندادند. پس فرمود:( بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ).