(قالُوا بَلى‌ قَدْ جاءَنا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْ‌ءٍ) يعنى در پاسخ فرشتگان ميگويند چرا براى ما بيم دهنده‌اى آمد. و ما او را تصديق نكرده تكذيب كرديم و از او نه پذيرفتيم. بلكه باو گفتيم: خدا چيزى از آن چه ما را بآن دعوت ميكنيد و از مخالفت آن ميترسانيد. نازل نكرده است پس فرشتگان بايشان ميگويند:

(إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ كَبِيرٍ) يعنى شما امروز نيستيد مگر در عذاب بزرگ.

و بعضى گفته‌اند: يعنى ما به پيامبران گفتيم نيستيد شما مگر در گمراهى يعنى كاملا از مرز درستى خارج شديد كه مى‌گوييد خدا بر ما كتابى نازل كرده است.

(وَ قالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ‌) و ميگويند: اگر ما ميشنيديم يا- مى‌انديشيديم آنچه را كه پيامبران و بيم دهندگان براى ما آوردند و ما را بسوى آن فرا خواندند و ما هم بآن عمل كرده بوديم.

(ما كُنَّا فِي‌ أَصْحابِ السَّعِيرِ) ما از اصحاب آتش نبوديم.

زجاج گويد: يعنى اگر ما مى‌شنيديم شنيدن كسى كه حفظ ميكند و ميانديشد و تعقّل ميكرديم عقل كسى كه تميز ميدهد نظر ميكند ما از اهل آتش نبوديم.

و در حديث از عبد اللَّه بن عمر روايت شده كه پيغمبر 6 فرمود: آدمى هست كه جهاد ميكند و نماز خوانده و روزه ميگيرد و امر بمعروف و نهى از منكر ميكند. ولى در روز قيامت پاداش داده نميشود مگر باندازه عقلش و از انس بن مالك روايت شده كه گفت گروهى مردى را