نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 25 صفحه : 170
و نيافته او را و از او دور شده است.
(وَ هُوَ حَسِيرٌ) قتاده گويد: لنگ و وامانده
است. و تحقيق اينكه ديده اين بيننده بعد از خسته شدن برميگردد بسوى او در حالى كه
دور است از يافتن او محروم است در ايده و مقصودش. سپس خداوند سبحان قسم ياد كرد و
فرمود:
(وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا) و
هر آينة حقيقه ما آسمان دنيا را آراستيم براى اينكه اين لام همان لاميست كه قسم و
سوگند باو تلقّى ميشود يعنى ما آسمان دنيا را كه بزمين نزديكتر است و آن آسمانيست
كه مردم مىبينند زينت داديم.
((بِمَصابِيحَ)) جمع مصباح و آن ستارگانند.
آن را مصابيح ناميده براى اينكه مانند چراغ روشنى دارد.
(وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّياطِينِ) و
قرار داديم آنها را جهت راندن شيطانهايى كه استراق سمع ميكنند. و جبائى گويد: از
ستارگان جرقّهها جدا ميشود كه شياطين را رجم ميكند و امّا خود ستارگان تا خدا
نخواهد فناء آنها را از بين نميروند.
(وَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعِيرِ)
يعنى ما قرار داديم با ستارگان رجم- هايى براى شيطانها و مهيّا كرده و ذخيره
نموديم براى ايشان عذاب آتش سوزان بر افروخته را. و اين آيه دلالت دارد بر اينكه
شياطين هم مانند انسانها مكلّف هستند.
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 25 صفحه : 170