در اوامر و نواهى مخالفت نميكنند.

جبائى گويد: بتحقيق قصد كرده كه ايشان در دار دنيا معصيت خدا نميكنند و آنچه بايشان فرمان دهد بجا ميآورند بجهت اينكه آخرت سراى تكليف نيست و مسلّما كه آن سراى پاداش و مجازات است و مسلّما خداوند ايشان را فرمان داده كه اهل آتش را شكنجه دهند. بنا بر طريق ثواب ايشان به اينكه سرور و لذّتها ايشان را در عذاب و شكنجه اهل آتش قرار داده چنان كه سرور مؤمنان و لذّت ايشان را در بهشت قرار داده سپس خداوند سبحان آنچه در روز قيامت بكفّار گفته ميشود حكايت نموده و فرمود:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ‌) اى كسانى كه ناسپاسى كرديد در اين روز عذرخواهى نكنيد و اين جهتش اينست كه وقتى آنها را عذاب كردند شروع ميكنند باعتذار پس توجّهى بعذرخواهى ايشان نميشود و گفته ميشود بايشان كه در اين روز عذر نخواهيد كه اين پاداش فعل شما است. و اينست گفته خدا:

(إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌) يعنى آنچه در دنيا ميكرديد مسلّما پاداش داده ميشويد. سپس خداوند سبحان برگشت بخطاب كردن به مؤمنين در دار دنيا و فرمود:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ‌) اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد توبه كنيد بسوى خدا از گناهانتان و برگرديد بطاعت خدا.

(تَوْبَةً نَصُوحاً) يعنى توبه خالص فقط براى خدا. عكرمه از ابن- عبّاس روايت كرده كه معاذ بن جبل گفت اى رسول خدا توبه نصوح چيست فرمود: اينست كه گناهكارى توبه كند و ديگر برنگردد بگناهى و توبه خود را