(لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنَ الظُّلُماتِ‌) تا اينكه بيرون آورد كسانى را كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند از تاريكيهاى كفر.

(إِلَى النُّورِ) بسوى نور ايمان. و بعضى گفته‌اند: از تاريكيهاى جهل بنور علم و تشبيه ايمان بنور براى اينست كه ايمان مؤدّى بنور قبر و قيامت و بهشت ميشود. و تشبيه كرد كفر را به تاريكى براى اينكه كفر او را به تاريكى قبر و تاريكى دوزخ مى‌رساند.

(وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صالِحاً يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا- الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقاً) و هر كه بخدا ايمان آورد و كار نيكو بكند او را به بهشتهايى درآورد كه جويهاى آب از زير قصر، و درختان آن روانست، در حالى كه هميشه در آنجا جاويدان خواهند بود حقّا خدا روزى را براى مؤمن نيكو گردانيده. يعنى عطا كند خدا او را بهتر چيزى كه باحدى عطا كند و اين مبالغه در تعريف نعمتهاى بهشتى است.

(اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَ‌) خداى يكتا آن ذاتيست كه هفت آسمان و از زمين مانند آنها را آفريد. يعنى و از زمين مثل آسمان در عدد خلق كرد نه در كيفيّت و چگونگى براى اينكه كيفيّت آسمان مخالف با كيفيّت زمين است.

و در قرآن آيه‌اى نيست كه دلالت بر هفت زمين مثل آسمان كند، مگر اين آيه و خلافى نيست در آسمانها كه آسمان بالاى آسمان است و امّا زمينها پس قومى گفته‌اند كه آن هفت طبقه زمين است كه بعضى مانند آسمان بالاى ديگريست. براى اينكه اگر آن منضمّ و متّصل بهم باشد يك زمين خواهد بود