است. كه فرمود:( لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَ‌). تا آنجا كه فرمود( لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً). بيرون نكنيد زنان را از خانه‌هايشان- شايد خداوند بعد از اين ايجاد امرى نمايد.

گفت: اين براى آن زنيست كه براى مردش حقّ رجوع باشد و چه امرى بعد از طلاق سوّم ايجاد ميشود سپس فرمود:

(وَ لا تُضآرُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَ‌) بزنها ضرر و زيانى نزنيد به تقصير در سكنى و نفقه و لباس كه خواهان ضرر زدن بر ايشان باشيد در تنگ گرفتن تا از خانه بيرون روند.

ابى مسلم گويد: يعنى آن قدر از مسكن و غيره بايشان بدهيد كه آنها را از نشستن و شب ماندن و طهارت داشتن كفايت كند. و تنگ بر ايشان نگيريد تا سكونت بر ايشان دشوار گردد.

(وَ إِنْ كُنَّ أُولاتِ حَمْلٍ‌) يعنى اگر آنها باردار و آبستن باشند.

(فَأَنْفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّى يَضَعْنَ حَمْلَهُنَ‌) پس بر آنها انفاق كنيد و بآنها خرجى دهيد تا بار خود را فرو گذارند و بزايند. بعلّت اينكه عدّه آنها فقط به وضع حمل و زائيدن ايشان منقضى ميشود.

خداوند سبحان امر بانفاق و خرجى دادن بر زن مطلّقه آبستن نموده خواه رجعيه باشد و خواه بائنه و قطع شده باشد.

(فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَ‌) پس اگر بچّه شما را براى شما شير دادند پس اجرت و مزد ايشان را بدهيد. يعنى اگر پس اگر فرزند شما را براى شما شير دادند بعد از بينونيّت و جدايى پس مزد و اجرت رضاع و شير دادن ايشان را بدهيد. يعنى اجرت مثل را.

(وَ أْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ‌) و ميان خودتان بخوبى فرمان دهيد، اين‌