ترجمه‌

(6) و زنان (طلاق داده شده) را در مكانى كه خود نشسته‌ايد به قدر وسع خويش ساكن گردانيد و (در نفقه مسكن) بايشان رنج رسانيد براى آنكه برايشان تنگ گيريد و اگر آنان حامله باشند خرج ايشان را بپردازيد تا بار خويش را بنهند و اگر (فرزندان را) براى شما شير دادند پس مزد شير دادن ايشان را بآنها بپردازيد و (اى پدران و مادران درباره شيردادن) فرمان يكديگر بنيكويى ببريد و اگر سخت گيرى (با هم مخالفت) كنيد، پس ديگرى او را شير خواهد داد.

(7) و بايد صاحب توانگرى از گشايش خويش (بزن مطلّقه شير دهنده) نفقه و خرجى دهد و هر كه روزى بر او تنگ شده باشد پس بايد از آنچه خدا باو عطا كرده است نفقه دهد خدا هيچ كسى را جز بآنچه آن كس را داده است تكليف نكند بزودى خداى تعالى از پس دشوارى آسانى (از پس تنگدستى توانگرى) خواهد داد.

(8) و چه بسيار از اهل شهرى كه از فرمان بردارى پروردگار خويش و پيغمبران او سركشى كردند پس (در روز قيامت) حسابشان را به سختى كشيديم و عذابشان را بزشتى داديم.

(9) پس اهل آن شهر عقوبت كار خود را چشيدند و سرانجام كارشان زيان كارى بود.

(10) خداى تعالى براى ايشان شكنجه‌اى سخت آماده كرده است پس از (موجبات شكنجه) خدا بپرهيزيد اى خردمندان آنان كه ايمان آورده‌ايد البتّه خدا ذكر (قرآن) را بسوى شما فرستاد.