(وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ‌).

و از حضرت صادق 7 روايت شده كه فرمود: بدرستى كه حق تعالى فرمود و يرزقه من حيث لا يحتسب يعنى در آنچه باو داده بركت باو ميدهد.

و از ابى ذر غفّارى از پيغمبر 6 است كه فرمود:

بدرستى كه من آيه‌اى از قرآن ميدانم كه اگر مردم آن را بگيرند هر آينه آنها را كفايت كند، و آن اين آيه است. و من يتّق اللَّه، پس پيوسته آن آيه را، خوانده و تكرار ميفرمود:

(وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ‌) و كسى كه توكّل بر خدا كند، پس او را كافى است. يعنى و كسى كه امر خود را بخدا واگذار كند و اعتماد بخوبى تدبير و تقدير خدا نمايد پس او كافى براى اوست امر دنياى او را كفايت نموده، و ثواب بهشت باو دهد و او را طورى قرار ميدهد كه محتاج بديگرى نشود، در حديث آمده هر كس مسرور ميشود كه نيرومندترين مردم باشد پس بر خدا توكّل نمايد.

(إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ‌) يعنى ميرسد آنچه از قضاها و تدبيرهايش را اراده كند و هيچكس نميتواند از آنچه او اراده نموده منع كند.

و بعضى گفته‌اند: يعنى امر او در هر كس كه بر او توكّل كند و يا توكّل نكند نافذ است.

(قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدْراً) البتّه خدا براى هر چيزى اندازه‌اى قرار داده. يعنى براى هر چيزى خدا مقدار و اندازه و مدّتى قرار داده نه كم و نه زياد.