ابن عبّاس (حبر و مفسر است) گويد: مقصود در آيه‌( (إِنِ اسْتَطَعْتُمْ)) اين است كه اگر قدرت داريد كه بدانيد در آسمانها و زمين چيست پس بدانيد، و اينكه اين براى شما امكان ندارد( (لا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطانٍ)) يعنى نميدانيد آن را مگر بوسيله حجّت خدا و بيان او.

زجاج گويد:( لا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطانٍ‌)، يعنى وقتى كه مشاهده كرديد حجّت خدا و سلطنت او را كه دلالت بر توحيد و يكتايى او ميكند.

((فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ)) يعنى: بكدام يك از نعمتهاى او تكذيب مى كنيد آيا باخبار او از حيرانى و سرگردانى خودتان كه چاره‌اى براى آن كنيد بعمل كردن بطاعات او و دورى از معصيت او يا بخبر دادن او از عجز شما كه شما نميتوانيد بيرون رويد مگر به حجّتى و دليلى تا آماده كنيد آن را براى آن روز.

((يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ)) ميفرستد براى شما شعله‌اى از آتش و آن شعله سبزيست كه از آتش جدا ميشود.

((وَ نُحاسٌ)) مجاهد و ابن عباس و سفيان و قتاده گويند: و آن مس گداخته و آب شده براى عذابست.

سعيد بن جبير و ابن عباس در روايت ديگرى گويند: آن دود است.

ابن مسعود و ضحاك گويند: آن چرك و خونست كه از دوزخيان بيرون مى آيد، و معنا اينست كه شما بيرون نميرويد و اگر ممكن بود كه نفوذ نمائيد و قدرت بر آن داشتيد هر آينه بر شما عذابى از آتش سوزنده ارسال نميشد.

و برخى گفته‌اند: معنايش اينست كه روز قيامت اين مطلب گفته ميشود:

((يُرْسَلُ عَلَيْكُما)) يعنى ميفرستد بر كسى كه از شما مشرك شود و در خبر آمده- احاطه بر مخلوقات بسبب فرشتگان و بزبانه‌اى از آتش سپس فرياد ميكنند اى‌