ميكنم.

2- فراغت از شغلى و كارى و خداوند عزّ و جل را شغلى و كارى مشغول از شغل ديگر نميكند.

و بعضى گويند: يعنى بزودى عمل ميكنيم عمل كسى كه فارغ است براى كار و عمل، پس آن را خوب انجام ميدهد بدون اينكه كار و عمل ديگرى مزاحم آن باشد.

و بعضى گويند: (سنفرغ لكم من الوعيد) يعنى بزودى فارغ ميشويم از بيم دادن شما بگذشتن روزهايى كه در آن بيم داده ميشديد، پس تشبيه فرمود اين را بكسى كه فارغ و خلاص از چيزى شده و شروع بكار ديگرى كرده است و شغل و فراغت از صفات اجساميست كه اعراض در آن حلول ميكند و آن را در اين حال مشغول از اضداد ميكند و براى همين واجبست كه آن در صفت خداى تعالى مجاز باشد، و دلالت ميكند بر اينكه مراد از ثقلين پرى و آدمى است قول خداى تعالى:

((يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا)) اى گروه پريان و آدميان اگر استطاعت و نيرو داريد كه بگذريد و عبور كنيد، يعنى بيرون رويد براى گريختن و فرار كردن از مرگ.

ميگويند: (نفذ الشي‌ء من الشي‌ء) گذشت چيزى از چيزى هر گاه خلاص از او شود مثل تير كه ميگذرد بعد از انداختن و پرتاب كردن آن.

((مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)) يعنى اطراف و جوانب آن و مقصود اين است كه آن وقتى كه مرگ شما را ادراك كرد.

((فَانْفُذُوا)) يعنى پس بيرون رويد و هرگز توانايى و نيروى آن را نداريد كه‌