استغفار و طلب آمرزش ميكنم از گناهانى كه نتوانم آن را بشمارم از خدايى كه پروردگار بندگان است و بسوى اوست و براى اوست روى دل و اعمال صالحه بندگان.

و اگر گفته شود: كه چه نعمتى است در فناء و نابودى، پاسخ اينست كه نعمت در فناء يكسان بودن همه مخلوقاتند در فناء و نيز در فنا و مردن رسيدن بثواب و نعيم ابديست و آگهى بر اينست كه دنيا ابدى و دائمى نيست، و نيز فناء و مردن لطف و نعمتى است براى مكلّف براى اينكه آن اگر شتاب به ثواب شود كه در دنيا داده شود هر آينه هر مكلّفى ملجاء و مضطر بعمل شود و ديگر مستحق ثواب نشود، پس خداوند مرگ را فاصله بين ثواب و عمل قرار داد، تا اينكه بنده طاعت را بجا آورد براى خوبى آن پس مستحق ثواب شود.

((يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)) قتاده گويد: يعنى اهل آسمان و زمين مستغنى و بى‌نياز از او نيستند، پس حوائجشان را از او مسئلت مينمايند.

مقاتل گويد: يعنى اهل زمين از او روزى و آمرزش مسئلت ميكنند و فرشتگان هم نيز براى اهل زمين روزى و مغفرت ميطلبند.

((كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ)) هر روزى پروردگار جهان در كارى است.

اختلاف دانشمندان در معناى اين آيه‌

مفسرين و علماء در معناى اين آيه اختلاف كرده‌اند:

1- بعضى گفته‌اند: يعنى شأن و كار خداوند سبحان در هر روز اينست‌