نازل شد تا آنكه تمامى هلاك شدند.

((فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ)) پس بچشيد عذاب و بيم مرا و وجه تكرار اين جمله براى اينست كه اوّلى را موقع كور شدن آنها فرمود و دوّمى را در موقع هلاكت و نابودى ايشان، پس هر وقت كه عذاب تجديد شود سركوبى و توبيخ هم تكرار شود.

((وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ)) معناى آن گذشت.

((وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ)) و بدون شك كه بيم دهندگان بسوى فرعون و قوم او يعنى پيروان او بقرابت و دين آمدند.

((النُّذُرُ)) يعنى انذار، و بعضى گفته‌اند: آن جمع نذير است، يعنى آيات و معجزاتى كه موسى 7 به سبب آنها ايشان را بيم ميداد.

((كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها)) تكذيب كردند ايشان تمام آيات ما را و آنها نه (9) معجزاتى بود كه موسى 7 بر ايشان آورد (از يد بيضا و افعى شدن عصا و هفت معجزه ديگر.

و بعضى گفته‌اند: بتمام آيات، زيرا كه تكذيب به بعض تكذيب به تمام است.

((فَأَخَذْناهُمْ)) پس ايشان را گرفتيم به عذاب.

((أَخْذَ عَزِيزٍ)) يعنى گرفتن توانايى كه چيزى مانع او نميشود در آنچه اراده كند.

((مُقْتَدِرٍ)) نيرومند است بر هر چه كه بخواهد

.