تفسير آيات:

آن گاه خداوند سبحان قسم ياد كرد و فرمود:

(وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ) قتاده گويد: يعنى پس آيا طالب علم و دانشجويى هست كه ياد گيرد.

((كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ)) قوم لوط نبى 7 دروغگو شمردند پيامبران را، يعنى انذار و بيم دادن پيغمبر خود را، و برخى گفتند: يعنى تكذيب كردند پيامبران را بنا بر آنچه كه ما قبلا تفسير كرديم.

((إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً)) يعنى ما فرستاديم بر ايشان باد سختى كه آنها را سنگ‌باران كرد با سنگ ريزه.

ابن عبّاس گويد: مقصود آن سنگهاى ريزه است كه از آسمان بر آنها با باد باريد.

فرزدق گويد:

سرما و برف روبروى ما ميزد بسبب باد تندى مثل قوزه پنبه كه پراكنده باشد.

سپس آل لوط 7 را استثناء نمود و گفت:( (إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ)) مگر لوط و دخترانش را كه نجاتشان داديم يعنى خلاصشان كرديم.

((بِسَحَرٍ)) در سحر از اين عذابى كه بقومش رسيد.

((نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا)) يعنى (انعاما) پس (نعمة) مفعول له ميباشد و ممكن است كه مصدر باشد و تقديرش چنين: «انعمنا عليهم بذلك نعمة» انعام نموديم بر ايشان باين خلاصى نعمتى را( (كَذلِكَ)) يعنى چنانچه انعام نموديم‌