گويند (اللّهم منك و اليك) بار خدا از تو و بسوى تو است.

((قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ)) حواريون گفتند ما ياران خدائيم يعنى ياران دين خدا و اولياء خدائيم.

و بعضى گويند: آنها را نصارى ناميده‌اند براى آنكه آنها گفتند ما انصار اللَّه هستيم.

((فَآمَنَتْ طائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ)) پس گروهى از بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب) تصديق عيسى كردند.

((وَ كَفَرَتْ طائِفَةٌ)) و گروهى كافر بعيسى شدند، ابن عباس گويد: يعنى در زمان عيسى 7 و اين وقتى بود كه آن حضرت صعود بآسمان كرد پس قومش بر سه گروه تقسيم شدند:

1- گروهى گفتند كه عيسى خود خداست بالا رفت.

2- گروهى گفتند كه او پسر خدا بود پس بسوى خودش او را بالا برد.

3- گروه سوّم گفتند او بنده و پيامبر خدا است، پس او را بآسمان برد، و ايشان مؤمنين بودند.

و هر يك از اين سه گروه را عدّه‌اى از مردم پيروى كردند پس بجان هم افتاده و با هم پيكار كردند و آن دو گروه كافر بر مؤمنين پيروز شدند تا حضرت محمد 6 مبعوث شد پس گروه مؤمنين بر كفّار غالب شدند، و اين قول اوست كه فرمود:

((فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلى‌ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرِينَ)) پس تأييد كرديم- كسانى را كه ايمان آوردند بر دشمنانشان، پس صبح كردند در حالى كه بر آنها پيروز بودند، يعنى برترى و غلبه داشتند.