اعراب:

((مِنْ أَصْحابِ الْقُبُورِ)) يعنى از بعثت اصحاب القبور پس مضاف حذف شده است و ممكنست كه من تبيينيّه باشد براى كفّار و تقدير اين باشد (كما يئس الكفّار الذين هم من اصحاب القبور من الآخرة) چنان كه نااميد شدند كفّارى كه آنها از اصحاب گورستانند از آخرت.

تفسير:

سپس خداوند سبحان ياد نمود بيعت نسوان و بانوان را و اين در روز فتح مكّه بود وقتى كه پيامبر 6 فارغ از بيعت مردان شد و آن حضرت بر بالاى كوه صفا بود زنها آمدند كه با آن حضرت بيعت كنند، پس اين آيه نازل شد، پس خداوند تعالى در بيعت آنها شرط كرد كه اين شرطها را بنمايد با آنها و اين قول اوست:

((يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ)) اى پيامبر هر گاه زنان مؤمنه پيش تو آمدند كه بيعت كنند با تو با آنها بر اين شرط بيعت كن و آن اين است:

((أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً)) اينكه چيزى را شريك خدا نگرداند از صورتها و بتها.

((وَ لا يَسْرِقْنَ)) و دزدى نكنند از مال شوهرانشان و نه از غير آنها.

((وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ)) و زنا نكنند و فرزندانشان را نكشند بر وجهى از وجوه نه زنده بگور كنند و نه سقط جنين نمايند.

((وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرِينَهُ)) يعنى بدروغ در نوزادى كه پيدا كرده‌اند بهتان نزنند.

((بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ)) ابن عباس گويد: بچّه‌اى كه از سر راه برداشتند