قتاده گويد: يعنى اگر يكى از همسران شما بسوى كفّارى كه بين شما و ايشان پيمانست رفت، پس شما غنيمتى نصيبتان شد پس بپردازند همسران آنها صداق آنان را از غنيمتى كه نصيبشان شد، سپس در سوره برائت اين حكم منسوخ شد، پس هر صاحب پيمانى پيمان خود را شكست و رها كرد.

و على بن عيسى گويد: يعنى پس دادند كسانى كه زنانشان رفته بود مانند آنچه كه خرج كردند از مهرها چنان كه بر آنها بود كه رد كنند بر شما مثل آنچه كه شما داده‌ايد بكسى كه رفته از همسرانتان.

((وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ)) و بترسيد از خدايى كه شما باو ايمان آورده‌ايد، يعنى اجتناب و دورى كنيد گناهان خدايى را كه شما باور كرده‌ايد او را و تجاوز از امر او نكنيد.

و زهرى گويد: پس تمام زنانى كه ملحق بمشركين شدند از زنان مؤمنه‌اى كه هجرت كرده بودند و بعد مرتد از اسلام شدند شش زن بودند.

1- ام الحكم دختر ابو سفيان‌

(لعنة اللَّه عليها و على ابيها و اخيها)

كه عيال عياض بن شداد فهرى بود.

2- فاطمه دختر ابى اميّة بن مغيره خواهر ام سلمه كه زن عمر بن خطاب بود و چون عمر خواست كه مهاجرت كند وى امتناع كرد و مرتد شد.

3- بروع دختر عقبه كه عيال شماس بن عثمان بود.

4- عبده دختر عبد العزى بن فضله و شوهرش عمرو بن عبد ود بود.

5- هند دختر ابى جهل بن هشام كه زن هشام بن عاصم بن وائل بود.

6- كلثوم دختر جرول كه زن عمر بود پس رسول خدا 6 مهر زنانشان را از غنائم جنگى پرداخت بايشان‌

.