((وَ وَدُّوا)) و با اين كار شما دوست دارند( (لَوْ تَكْفُرُونَ)) كه شما كفر بخدا بورزيد چنانچه آنها كافر شدند و دوست دارند كه شما مرتد شويد و از دينتان بر گرديد.

((لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحامُكُمْ)) هرگز بشما سودى ندهند خويشاوندان و ارحام تان‌( (وَ لا أَوْلادُكُمْ)) و نه فرزندانتان يعنى تحميل نكند شما را خويشان و فرزندان تان كه در مكّه هستند بر خيانت به پيامبر و مؤمنين، پس هرگز بشما سودى و نفعى ندهند اين گروهى كه براى ايشان خدا را معصيت نموديد.

((يَوْمَ الْقِيامَةِ يَفْصِلُ)) روز قيامت جدا ميكند خدا( (بَيْنَكُمْ)) ميان شما را پس اهل ايمان و طاعت را داخل بهشت ميكند و اهل كفر و عصيان را بآتش مى افكند و در اين روز جدا ميشوند بعضى از بعض ديگر، پس خويش، و نزديك مؤمن نميبيند در بهشت خويش كافر خود را در دوزخ.

و بعضى گويند: يعنى حكومت و داورى ميكند ميان شما از باب فصل حكومت و داورى.

((وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ)) يعنى خدا داناى باعمال شماست، خداوند سبحان دانست آنچه را كه حاطب نمود از نامه نگارى باهل مكّه تا خبر داد پيامبر خود را باين، سپس خداوند سبحان براى ايشان مثل ابراهيم 7 را زد در ترك موالات و دوستى با كفّار پس فرمود:

((قَدْ كانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ)) يعنى براى شماست اقتداء نيكويى (در ابراهيم) 7 خليل خدا.

((وَ الَّذِينَ مَعَهُ)) و كسانى كه با او هستند از آنهايى كه ايمان آوردند و پيروى كردند او را.