((تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ) (وَ إِيَّاكُمْ)) منصوب است بعطف بر (الرسول)( (إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ)) جواب شرط محذوف است براى دلالت آنچه مقدّم داشت آن را از كلام بر آن يعنى (كنتم خرجتم جهادا فى سبيلى فلا تتخذوا عدوى و عدوكم اولياء) و جهادا مفعول له است، يعنى للجهاد براى جهاد، و ممكنست كه (جهادا) مصدر در محلّ حال گذارده شدّه باشد( (وَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِي)) معطوف بر جهاد است بر دو صورت، و تقدير چنين است:

للحال خرجتم مجاهدين فى سبيلى و مبتغين مرضاتى، در حالى كه بيرون رفتيد مجاهدين در راه من بوديد و جوينده خشنودى من (وحده) ممكنست كه مصدر محذوف الزوائد باشد و تقدير آن توحّدونه توحيدا، و توحدونه ايحادا، پس مصدرى باشد كه در محلّ حال نهاده شده و ممكنست كه مصدر فعل ثلاثى باشد و تقدير آن يحد و حده و تقدير آن اين باشد:

(حتى تؤمنوا باللَّه واحدا) تا اينكه ايمان آوريد بخداى يگانه‌( (إِلَّا قَوْلَ إِبْراهِيمَ)) منصوب بنا بر استثناء و مستثنى منه ضمير مخفى در ما يتعلّق به لام ميباشد در قول او( (قَدْ كانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ)) و تقديرش ثبّتت لكم فى ابراهيم الا فى قوله لا تستغفرنّ لك ميباشد.

شأن نزول:

اين آيه نازل شد درباره حاطب بن ابى بلتعه و جهتش اين بود كه ساره كنيز و جاريه ابى عمرو بين صيفى بن هشام دو سال بعد از جنگ- بدر از مكّه بمدينه خدمت پيامبر 6- آمد پس پيغمبر 6 به او فرمود: آيا مسلمان آمدى؟ گفت: نه.

فرمود: آيا به عنوان مهاجرت آمدى؟ گفت: نه. فرمود: پس براى‌