منافقين شدند، سپس در موقع سختى از ايشان تبرّى جسته و آنها را تسليم دشمن نمودند.

و بعضى گويند: از( كَمَثَلِ الشَّيْطانِ‌) روز بدر را قصد نموده زمانى كه دعوت بجنگ با رسول خدا 6 نمود، پس چون فرشتگان را ديد به عقب برگشته و فرار كرد و گفت من از خدا ميترسم.

مجاهد گويد: اراده كرده به شيطان و انسان اسم جنس را، انسان معهود و مخصوص را، زيرا كه شيطان دائما انسانى را دعوت بكفر ميكند سپس از او در وقت حاجت تبرى ميجويد و البتّه شيطان ميگويد:

((إِنِّي أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمِينَ)) بدرستى كه من از خداى جهانيان مى ترسم در روز قيامت، سپس خداوند سبحان ياد نمود كه آن دو روانه بدوزخ خواهند شد بقولش:

((فَكانَ عاقِبَتَهُما أَنَّهُما فِي النَّارِ خالِدَيْنِ فِيها)) يعنى عاقبت و سر انجام داعى (دعوت كن) و (مدعو) دعوت شده از شيطان و كسانى كه اغوا كرد آنها را از منافقين و يهود اينست كه آنان در آتش براى هميشه معذّب خواهند بود.

((وَ ذلِكَ جَزاءُ الظَّالِمِينَ)) يعنى و اين است كيفر آنها سپس برگشت به موعظه كردن مؤمنين و فرمود:

((يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ)) اى آن كسانى كه ايمان آورده‌ايد بترسيد از خدا و بايد هر كسى نگاه كند و ببيند چه چيزى براى روز قيامتش مقدّم داشته است و معنايش اينست كه هر كسى بايد انديشه كند كه چه چيز براى خودش مقدّم داشته آيا عمل شايسته‌اى كه او را نجات دهد يا عمل بدى كه او را هلاك و پست نمايد چون كه عمل وارد بر او ميشود.