((وَ لا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنا غِلًّا لِلَّذِينَ آمَنُوا)) و قرار نده در دلهاى ما حقدى و حسدى يا كينه و عداوتى بر كسانى كه ايمان آوردند، سؤال كردند از خداى سبحان كه اين صفات رذيله را با لطفش در دلهاشان قرار ندهد.

و در اينجا احتراز لطيف است و آن اينست كه ايشان خوب دعا كردند براى مؤمنين و نفرستادند قول را فرستادنى و معنايش اينست كه پروردگارا ما را نگهدار از اينكه سوء قصدى نسبت بمؤمنين كنيم و شكّى نيست در اينكه كسى كه مؤمنى را دشمن بدارد و نسبت باو سوء قصد كند براى ايمانش كافر است، و اگر براى ايمان نباشد براى چيز ديگر باشد پس او فاسق است.

((رَبَّنا إِنَّكَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ)) پروردگارا بدرستى كه تو بر بندگانت مهربان و نعمت دهنده بر ايشانى‌

.