نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 24 صفحه : 327
((وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ
ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا)) يعنى آنچه پيامبر 6 بشما از
فيء و آن اموال عطا كند و ببخشد آن را بگيريد و خشنود باشيد و آنچه كه بشما امر
ميكند پس آن را انجام دهيد، و آنچه شما را نهى از آن نمايد منتهى شويد چون كه او
امر نميكند و نهى نمينمايد مگر بفرمان خدا و اين عام است در هر جا كه پيامبر 6
امر و نهى نمايد هر چند كه در آيه فيء نازل شده باشد.
و زيد شحام از حضرت صادق 7 روايت نموده كه فرمود خدا چيزى
به پيامبران گذشته نداده مگر آنكه به محمّد 6 هم داد، به سليمان (ع) فرمود( (فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ))[1] پس ببخش و عطا كن يا امساك نما و نگهدار بدون حساب و به پيامبر
اسلام هم فرمود( (ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ
فَانْتَهُوا)) آنچه پيامبر بشما داد و امر فرمود بگيريد و آنچه را كه هم شما را از
آن نهى نمود پس منتهى شويد و دورى نمائيد.
((وَ اتَّقُوا اللَّهَ)) پس بترسيد از خدا در ترك
گناهان و فعل واجبات.
((إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ))
بدرستى كه خدا سخت عقابست بر كسى كه عصيان او كرده و ترك او امر او نمايد و در اين
آيه اشاره است به اينكه تدبير امّت با پيامبر و امامانى است كه قائم مقام و جانشين
اويند و براى همين رسول خدا 6 اموال خيبر را تقسيم نمود و منّت گذارد بر يهودان
خيبر در آزاد كردن آنها و بنى النضير و بنى قينقاع را تبعيد و اندكى از مال را
بايشان بخشيد و مردان بنى قريظه را كشت و زنان و فرزندان آنها را باسارت گرفت، و
اموالشان را تقسيم بر مهاجران نمود و بر مردم مكّه منّت گذارد و فرمود (اذهبوا
انتم الطلقاء) برويد شما آزاد شدگانيد سپس خداى سبحان فرمود: