كه آن حضرت ايشان را نهى از راز گويى در ميان مسلمين كرده بودند ولى آنان آن حضرت را معصيت كردند، و ممكنست كه معصيت و دشمنى اين در گوشى گفتن باشد كه بين ايشان جريان داشت براى آنكه آن چيزى بود كه موجب ناراحتى و بد حالى مسلمين ميشد، و بعضى از آن منافقين و يهود توصيه و سفارش ميكردند به ديگران كه امر پيامبر را ترك نموده و مخالفت با او نمايند.

((وَ إِذا جاءُوكَ حَيَّوْكَ بِما لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ)) و وقتى كه نزد تو ميآيند تحيّتى و درودى بتو ميگويند كه خدا تو را به آن تحيّت نگفته است، و آن چنين بود كه يهوديها ميآمدند خدمت آن حضرت و ميگفتند: السام عليك، و سام بمعناى مرگ است و مسلمين خيال ميكردند كه ايشان السلام عليك ميگويند و پيغمبر 6 عين كلام آنها را بآنها برگردانيده و ميفرمود: عليك، يعنى مرگ بر تو باد.

حسن گويد: يهوديها ميگفتند، السام عليك يعنى بزودى دينتان شما را خسته و آزرده كرده پس آن را رها ميكنيد و كسى كه گويد السام بمعناى موت و مرگست و آن نابودى زندگيست برفتن آن.

((وَ يَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ)) يعنى بعضى از ايشان به برخى ديگر ميگويند.

و بعضى گويند: يعنى ايشان اگر سخن گويند هر آينه اين كلام را گويند هر چند كه قولى از ايشان نباشد.

((لَوْ لا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقُولُ)) يعنى ميگويند اگر اين شخص پيغمبر باشد- چنانچه ميپندارد پس چرا خدا ما را عذاب نميكند و چرا دعاء او را درباره ما مستجاب نميكند ... و قول آن حضرت و عليكم يعنى مرگ پس خداوند سبحان فرمود:

((حَسْبُهُمْ)) يعنى كافيست براى ايشان و بس است براى آنها.