((وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ الْغُرُورِ)) و نيست زندگى دنيا مگر متاعى فريبنده براى كسى كه مغرور بآن شده و براى قيامتش كار نكند.

سعيد بن جبير گويد: متاع فريبنده است كسى را كه اشتغال بطلب آخرت نكند، و كسى كه مشغول به طلب آخرت شود، پس دنيا براى او متاع بلاغ است به چيزى كه آن بهتر از آن است.

و بعضى گويند: و عمل و كار كردن براى زندگى دنيا متاع غرور است و آن براستى در زوال و نابودى مانند اين چيزهاييست كه مثل بآن زده شده است.