آنان كه پيش از ايشان كتابشان دادند نباشيد، پس زمان بر ايشان دراز شد در نتيجه دلهايشان سخت شد و بسيارى از ايشان از دائره فرمان بيرون- رفتگانند.

17- بدانيد كه خدا زمين را زنده ميكند پس از مردگى، البتّه نشانه‌هاى قدرت را براى شما روشن كرديم باشد كه شما بخرد آئيد.

18- البتّه مردان باور دارنده و زنان تصديق كننده (يا مردان و زنان صدقه دهنده) و حال آنكه خداى را وام نيكو دادند (پاداش) براى ايشان افزوده ميشود و ايشان را پاداشى است گرامى.

19- و آنان كه بخدا و فرستاگدان او گرويدند اين گروه همان راستگويان و بنزد پروردگارشان گواهى دهندگانند و براى ايشانست پاداش و تور ايمانشان و آنان كه كافر شدند و آيه‌هاى ما را دروغ پنداشتند آن گروه ملازمان دوزخند.

20- بدانيد فقط زندگانى دنيا بازيچه و بيهوده و خود آرايى و فخر كردن ميان يكديگر و فزونى جستن است، و همچون مثل بارانيست كه رستنى آن برزگران و كشاورزان را بشگفت آورد، سپس آن گياه بخشكد، پس آن را زرد بينى، آن گاه در هم شكسته شده گردد و در آن سراى عذابيست سخت و آمرزشى از جانب خدا و خوشنوديست و زندگانى دنيا جز برخورد دارى فريبنده نيست.

قرائت:

نافع و حفص (و ما نزل من الحق) بزاء مخفّفه خوانده و باقى از قرّاء «نزّل» با تشديد قرائت كرده‌اند، رويس (و لا تكونوا) با تاء خوانده و ديگران با يا قرائت كرده‌اند، و ابن كثير و ابو بكر (ان المصدقين و المصدقات) بتخفيف صاد خوانده و باقى با تشديد قرائت كرده‌اند.