((مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ)) قتاده گويد: يعنى اقبال كننده‌اند بصوت، و صداى خواننده‌اى.

ابن عبيده گويد: يعنى شتابانند به اجابت داعى.

فراء و ابو على جبائى گويند: نگاه كننده‌اند پيش از داعى در حالى كه مى گويند اين روز بسيار سختى است، و اين گفته خداست‌( (يَقُولُ الْكافِرُونَ هذا يَوْمٌ عَسِرٌ)) كفّار ميگويند اين روز بسيار سخت و دشواريست.

گفتار مفسّرين درباره‌( يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ‌)

بعضى از دانشمندان مفسّر نيز گفته‌اند كه در معناى آيه‌( فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلى‌ شَيْ‌ءٍ نُكُرٍ) چند قول است:

1- اينكه مقصود اينست كه از ايشان اعراض كن در روزى كه ميخواند داعى ايشان را هر گاه متعرّض شدند تو را كه ايشان را شفاعت كنى و آن روز قيامت است، پس شفاعت نكن ايشان را در آن روز چنانچه امروز از تو نپذيرفتند و تو را قبول نكردند.