دهد با تكذيب اين گروه و اعراضشان و نذر جمع نذير است.

جبائى گويد: يعنى پس نذيران را بى نياز نكند از چيزى، يعنى پيامبرانى كه مبعوث بسوى ايشان شدند بى‌نياز از ايشان نشدند چيزى از عذاب خدا آن چنان عذابى كه به سبب كفرشان مستحق آن شدند براى آنكه مخالفت كردند ايشان را و نپذيرفتند از ايشان.

و بعضى گويند: نذر همان زواجر ترسناك و آيات وعيد و بيم دهنده است سپس خداوند سبحان امر را باعراض از ايشان فرمود و گفت:

((فَتَوَلَّ عَنْهُمْ)) يعنى اعراض كن از ايشان و بر سفاهت و نادانى آنها عكس العمل نشان نده و با آنها مقابله نكن.

((يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلى‌ شَيْ‌ءٍ نُكُرٍ)) يعنى منكرى كه نه مورد اعتنا و نه كار خوبيست بلكه كار بسيار زشت و قبيحى است كه مثل آن را نديده‌اند، پس آن را از روى بزرگداشتن انكار ميكند.

داعى كيست؟

مفسّرين درباره داعى اختلاف كرده‌اند:

مقاتل (از مفسّرين عامّه) گويد: داعى اسرافيل است كه مردم را به سوى محشر ميخواند در حالى كه بر صخره و قلّه بيت المقدّس ايستاده است.

و بعضى گفته‌اند: بلكه داعى ايشان را بسوى آتش ميخواند (و يوم) ظرف (زمانست) براى يخرجون، يعنى در اين روز از گودهايشان بيرون ميآيند و ممكنست كه تقديرش اين باشد (فى هذا اليوم يقول الكافرون) و قول او سبحانه‌