تفسير آيات:

آن گاه خداوند سبحان (اصحاب اليمين) و راست گرايان را ياد نموده، و فرمود:( (وَ أَصْحابُ الْيَمِينِ ما أَصْحابُ الْيَمِينِ)) مانند قول و گفته او( (ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ)) و معناى آن گذشت‌( (فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ)) ابن عباس و عكرمه و قتاده گويند: يعنى در زير درخت سدرى كه خارش ريخته يا قطع شده ميباشند.

و بعضى گفته‌اند: يعنى آن سدرى كه بواسطه زيادى ميوه (كه نامش كنار است) و ريختن خارهايش خم شده.

ضحاك و مجاهد و مقاتل بن حيّان گويند: آن سدرى كه از جهت بسيارى ميوه سنگين شده است.

و ضحاك گويد: مسلمين عبور به صحراى مخصب در طائف نموده و از زيادى سدر آنجا تعجّب نموده و گفتند اى كاش ما هم چنين باغ و جنگل سدرى ميداشتيم پس اين آيه نازل شد.

((وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ)) ابن عباس و ديگران گفته‌اند: آن درخت موز است.

حسن گويد: آن درخت موز نيست ولى آن درختى است كه براى آن سايه خنك و تراست.

و بعضى گويند كه آن درختى است در يمن و حجاز از بهترين درختها از جهت منظر و ديده و البتّه خداوند از ميان درختان اين دو درخت سدر و طلح را ياد نمود براى اين بود كه عرب اين دو درخت را بخوبى ميشناختند، زيرا بيشتر درختهاى ايشان ام غيلان بود كه هم روشنايى و هم خوش بو بود.

و اهل سنّت از حضرت على 7 روايت كرده‌اند كه شخصى نزد آن حضرت قرائت كرد( (وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ)) پس آن حضرت فرمود: طلح چه مقامى‌