هفتاد حلّه حرير ديده ميشود چنانچه ريسمان از پشت ياقوت ديده ميشود.

((هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ)) يعنى نيست پاداش كسى كه در دنيا كار خوب و احسانى كرده مگر آنكه در آخرت باو احسان شود.

ابن عباس گويد: آيا پاداش كسى كه لا اله الّا اللَّه گويد و بآنچه پيامبر اسلام حضرت محمد 6 آورده عمل كند جز بهشت است، و از طريق انس بن مالك- روايت شده كه گفت: پيغمبر خدا 6 اين آيه را قرائت نمود و فرمود: آيا مى دانيد كه پروردگارتان چه ميگويد) گفتند خدا و پيامبر او دانا هستند فرمود:

پروردگار شما ميگويد آيا پاداش كسى كه ما بر او نعمت داده‌ايم بتوحيد و شناخت يكتايى خدا جز بهشت است.

و بعضى گويند: يعنى آيا پاداش كسى كه بر شما نيكى مى‌كند به اين نعمتها جز اينست كه شما هم خوب بجا آوريد شكر و بندگى او را.

و عياشى باسنادش از حسن بن سعيد از عثمان بن عيسى از على بن سالم روايت كرده كه گفت: شنيدم از حضرت صادق 7 كه ميفرمود:

آيه‌اى در كتاب خدا محكم و مسجّل است، گفتم آن كدام است؟

فرمود: قول خداى تعالى‌( (هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ)) جارى شده در كافر و مؤمن و نيكوكار و تبهكار و كسى كه كار و خدمت خوبى باو شود بر اوست كه تلافى كند باو و تلافى و جبران اين نيست كه آنچه او كرده اين بكند تا آنكه فزونى و برترى يابد، پس اگر كردى چنان كه او كرد برترى و فضيلت براى اوست، كه او اوّل شروع كرده است‌

. قول خداى تعالى: