5- عبد اللَّه بن عباس 6- جبير بن مطعم 7- ابن عمرو جماعت ديگرى.

مفسّرين هم بر همين نظر و عقيده‌اند مگر آنكه از عثمان بن عطاء از- پدرش روايت شده كه او گويد: معنايش اينست كه بزودى ماه شكافته ميشود و اين معنى از حسن هم نقل شده و بلخى هم نيز انكار آن را نموده است، و اين درست نيست، براى آنكه تمام مسلمين بر اين معجزه اجماع كرده‌اند، پس اعتنايى بمخالفت مخالف نيست، چون كه اشتهار شقّ القمر در ميان صحابه پيغمبر بقدريست كه منع ميكند قول بخلاف را، و كسى كه طعنه ميزند و اشكال ميكند كه اگر شقّ القمر در عصر رسول خدا 6 واقع شده بود هر آينه بر هيچكس از اهل علم مخفى نمى‌ماند، و گفته اين مخالف باطل است، زيرا ممكن است كه خداوند تعالى ماه را از بيشتر مردم بسبب ابرو مانند آن محجوب داشته باشد، و براى اينكه اين معجزه چون در شب واقع شده، پس ممكن است مردم اقطار عالم در آن موقع خواب بوده باشند، و اين موضوع را ندانند مضافا اينكه مردم بتمامى چنين نيستند كه در حوادث جوّى و آسمانى تأمل و دقّت داشته باشند[1] و در فضاء آسمان آيه و علامتهائيست مثل سقوط ستارگان و غير آن از چيزهايى كه اكثر مردم از آن غافل هستند.

[1]- علّامه بزرگوار و فقيه اهل البيت : آيه اللَّه العظمى نجفى مرعشى مد ظلّه فرمودند: كه در چند سال قبل در پكن پايتخت كشور چين كمونيست، ساختمانى خراب شد و آنجا را حفّارى كردند در زير زمين و سرداب ستونهايى نمايان شد كه بر بالاى ستونى بخط چينى نوشته بود اين بناء در سال دو نيمه شدن ماه انجام گرفت، و حساب كردند با سال هشتم از بعثت( مطابق آمد، پس در جرائد نوشتند، و از مصر هم جماعتى رفتند و آن را ديده و در مجلّات مصرى منعكس نمودند.

پس خلاصه موضوع شقّ القمر كه از آيات ظاهرات و معجزات باهرات- پيامبر6 بوده و جاى ترديد نيست.