((يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ)) حسن و قتاده گويند: يعنى شناخته مى شوند گناهكاران بعلامتشان و آن سياهى چهره‌ها و كبودى چشمانست.

و بعضى گفته‌اند: به نشانه‌هاى ذلّت و خوارى و زيانكارى.

((فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ)) حسن و قتاده گويند: پس زبانيه و شعله آتش دوزخ ميگيرد ايشان را پس جمع ميكند پيشانيهاى و قدمهاى ايشان را به وسيله غل و زنجير، سپس كشيده ميشوند بسوى آتش و افكنده ميشوند در آن.

و بعضى گويند: زبانيه و شعله آتش پيشانيها و پاهاى ايشان را ميگيرد و بسوى آتش ميراند و خدا داناتر است (و اللَّه اعلم).

((هذِهِ جَهَنَّمُ)) يعنى و گفته ميشود بايشان اين است دوزخ.

((الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ)) چنانى كه گناهكاران آن را تكذيب مى كردند در دار دنيا، خداوند تعالى آن را اظهار كرد و نشان داد تا شكها بر طرف شود، پس داخل آن شويد.

و ممكنست كه چون خداوند سبحان خبر داد كه گرفته ميشوند به پيشانى و قدمهايشان به پيامبر 6 فرموده باشد اينست دوزخ چنانى كه گنهكاران از خويشانت تكذيب آن ميكردند، و بزودى وارد آن ميشود، پس سرنوشت و پايان كارشان بر تو موهون و سهل باشد.

((يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ)) قتاده گويد: يعنى يك مرتبه بين دوزخ گردنش ميكنند و يك مرتبه بين حميم و جحيم آتش و حميم شراب دوزخيان است.

ابن عبّاس گويد: يعنى ايشان گاهى بآتش عذاب ميشوند و گاهى به شراب حميم كه بر ايشان ريخته ميشود، و هرگز بر ايشان از عذاب فرج و خلاصى نخواهد بود.